HTTP (پروتکل انتقال Hypertext) مجموعه ای از قوانین برای انتقال پرونده ها از جمله متن ، تصاویر گرافیکی ، صدا ، فیلم و سایر پرونده های چندرسانه ای در شبکه جهانی وب است. به محض اینکه یک کاربر وب مرورگر وب خود را باز کرد ، کاربر به طور غیر مستقیم از HTTP استفاده می کند. HTTP یک پروتکل برنامه است که در بالای مجموعه پروتکل های TCP / IP اجرا می شود (پروتکل های بنیادی برای اینترنت). آخرین نسخه HTTP HTTP / 2 است که در ماه مه سال ۲۰۱۵ منتشر شد. این یک جایگزین برای ، HTTP 1.1 است.
در ادامه با ما در شتابان هاست همراه باشید.
HTTP چگونه کار می کند؟
همانطور که از قسمت Hypertext این نام پیداست ، مفاهیم HTTP شامل این ایده هستند که پرونده ها می توانند شامل منابع دیگری باشند که انتخاب آنها درخواست انتقال اضافی را ایجاد می کند. علاوه بر پرونده های صفحه وب که می تواند در آن سرو شود ، هر دستگاه سرور وب دارای یک Daemon HTTP است ، برنامه ای که برای انتظار برای درخواست های HTTP منتظر می ماند و هنگام رسیدن به آنها رسیدگی می کند.
یک مرورگر وب یک سرویس دهنده HTTP است که درخواست ها را به دستگاه های سرور ارسال می کند. هنگامی که کاربر مرورگر با “باز کردن” یک فایل وب (تایپ کردن URL) یا کلیک کردن روی پیوند hypertext ، درخواست های پرونده را وارد می کند ، مرورگر یک درخواست HTTP ایجاد می کند و آن را به آدرس پروتکل اینترنت (آدرس IP) که توسط URL مشخص شده است ارسال می کند. . Daemon HTTP در دستگاه سرور مقصد درخواست را دریافت می کند و پرونده یا پرونده های درخواستی مرتبط با درخواست را ارسال می کند. به عنوان یک نت ، یک صفحه وب اغلب از بیش از یک پرونده تشکیل شده است.
یک مثال برای درک بهتر:
برای توضیح بیشتر این مثال ، کاربر می خواهد از TechTarget.com بازدید کند. کاربر در آدرس وب تایپ می کند و رایانه درخواست “GET” را به سرور میزبان آن آدرس ارسال می کند. این درخواست GET با استفاده از HTTP ارسال می شود و به سرور TechTarget می گوید کاربر به دنبال کد HTML یا (Hypertext Markup Language) است که برای ساختاری استفاده می کند و به صفحه ورود و ظاهر خود می دهد.
متن آن صفحه ورود به سیستم در پاسخ HTML قرار دارد ، اما سایر قسمتهای صفحه ، به ویژه تصاویر و فیلمهای آن ، توسط درخواستها و پاسخهای جداگانه HTTP درخواست می شوند. درخواست های بیشتری که باید انجام شود – به عنوان مثال برای تماس با صفحه ای که دارای تصاویر بی شماری است – مدت زمان بیشتری طول خواهد کشید تا سرور پاسخگوی آن درخواست ها باشد و سیستم کاربر برای بارگیری صفحه اقدام کند.
هنگامی که این درخواست ها و پاسخ ها ارسال می شوند ، از TCP / IP برای کاهش و حمل و نقل اطلاعات در بسته های کوچک توالی باینری از آن ها و صفرهایی که بصورت فیزیکی از طریق سیم های برقی ، کابل های فیبر نوری و شبکه های بی سیم ارسال می شوند ، استفاده می کنند.
HTTP در مقابل HTTPS:
HTTPS یا (HTTP بیش از SSL یا HTTP Secure) استفاده از لایه های ایمن (SSL) یا Transport Layer Security (TLS) به عنوان یک زیر لایه تحت لایه بندی معمولی برنامه HTTP است. HTTPS درخواستهای صفحه کاربر HTTP و همچنین صفحاتی که توسط سرور وب برگردانده می شود را رمزنگاری و رمزگشایی می کند. استفاده از HTTPS در برابر استراق سمع و حملات (MitM) محافظت می کند. HTTPS توسط Netscape توسعه یافته است.
انواع کدهای وضعیت:
در پاسخ به درخواست های HTTP ، سرورها اغلب کدهای پاسخ را صادر می کنند ، نشان می دهد که این درخواست پردازش می شود ، در این درخواست خطایی رخ داده است یا درخواست دوباره هدایت می شود. کدهای پاسخ معمولی عبارتند از:
- ۲۰۰ OK. این بدان معنی است که درخواست ، مانند GET یا POST ، کار کرده و براساس آن عمل می شود.
- ۳۰۰ Moved Permanently. این کد پاسخ بدین معنی است که URI منبع درخواست شده برای همیشه تغییر کرده است.
- ۴۰۱ Unauthorized. مشتری – کاربری که درخواست سرور را انجام می دهد – تأیید نشده است.
- ۴۰۳ Forbidden. هویت مشتری شناخته شده است ، اما اجازه دسترسی به آنها داده نشده است.
- ۴۰۴ Not Found. این رایج ترین و شناخته شده ترین کد خطاست. این بدان معناست که URL یا به رسمیت شناخته نشده یا منبع موجود در محل وجود ندارد.
- ۵۰۰ Internal Server Error. سرور با وضعیتی روبرو شده است که نمی داند چگونه آن را اداره کند.
امیدوارم این مقاله برای شما مفید بوده باشد.
ما را در شتابان هاست دنبال کنید.