نماد سایت وبلاگ شتابان هاست

نحوه کانفیگ آدرس Static IP در Ubuntu 20.04

نحوه کانفیگ آدرس Static IP در Ubuntu 20.04

به طور معمول ، در اکثر کانفیگ های شبکه ، آدرس IP به طور دینامیک توسط سرور DHCP اختصاص داده می شود. تنظیم آدرس Static IP ممکن است در شرایط مختلف مانند کانفیگ ارسال پورت یا اجرای سرور رسانه مورد نیاز باشد. در این آموزش با ما همراه باشید تا شما عزیزان را با نحوه کانفیگ آدرس Static IP در Ubuntu 20.04 آشنا کنیم.

کانفیگ آدرس Static IP با استفاده از DHCP :

ساده ترین و توصیه شده ترین راه برای اختصاص آدرس IP استاتیک به دستگاهی در LAN شما ، کانفیگ DHCP استاتیک در روتر شما است. استاتیک DHCP یا DHCP رزرو ویژگی یافت شده در اکثر روترها است که باعث می شود سرور DHCP هر بار که دستگاه از سرور DHCP آدرس درخواست می کند ، به طور خودکار یک آدرس IP را به یک دستگاه شبکه اختصاصی ، اختصاص دهد. این کار با اختصاص IP استاتیک به آدرس MAC منحصر به فرد دستگاه کار می کند. مراحل کانفیگ رزرو DHCP ، از روتر به روتر متفاوت است.

Netplan :

اوبونتو ۱۷٫۱۰ و ورژن های بعد از آن از Netplan به عنوان ابزار پیش فرض مدیریت شبکه استفاده می کند. ورژن های قبلی اوبونتو از ifconfig و فایل کانفیگ آن /etc/network/interfaces برای کانفیگ شبکه استفاده می کردند. فایل های کانفیگ Netplan با دستور YAML با پسوند فایل .yaml نوشته می شوند. برای کانفیگ کارت شبکه با Netplan ، باید یک توضیح YAML برای کارت شبکه ایجاد کنید ، و Netplan فایل های کانفیگ مورد نیاز را برای ابزار ارائه دهنده انتخاب شده ایجاد می کند. Netplan از دو ارائه دهنده NetworkManager و Systemd-networkd پشتیبانی می کند. NetworkManager بیشتر در دستگاه های رومیزی استفاده می شود ، در حالی که Systemd-networkd در سرورهای فاقد GUI استفاده می شود.

کانفیگ آدرس Static IP در سرور اوبونتو :

در اوبونتو ۲۰٫۰۴ ، سیستم کارت های شبکه را با استفاده از “نام های کارت شبکه قابل پیش بینی” شناسایی می کند. اولین قدم برای راه اندازی یک آدرس IP استاتیک ، شناسایی نام کارت اترنت است که می خواهید کانفیگ کنید. برای انجام این کار ، از دستور ip link استفاده کنید:

ip link

دستور لیستی از تمام کارت های شبکه موجود را نمایش می دهد. در این مثال ، نام کارت کاربری ens3 است:

۱: lo: <LOOPBACK,UP,LOWER_UP> mtu 65536 qdisc noqueue state UNKNOWN mode DEFAULT group default qlen 1000
    link/loopback 00:00:00:00:00:00 brd 00:00:00:00:00:00
۲: ens3: <BROADCAST,MULTICAST,UP,LOWER_UP> mtu 1500 qdisc fq_codel state UP mode DEFAULT group default qlen 1000
    link/ether 08:00:27:6c:13:63 brd ff:ff:ff:ff:ff:ff

فایل های کانفیگ Netplan در دایرکتوری /etc /netplan ذخیره می شوند. احتمالاً یک یا چند فایل YAML را در این دایرکتوری پیدا خواهید کرد. نام فایل ممکن است در سیستم های مختلف ، متفاوت باشد. معمولاً نام فایل ۰۱-netcfg.yaml ، ۵۰-cloud-init.yaml یا NN_interfaceName.yaml است ، اما در سیستم شما ممکن است متفاوت باشد. اگر نمونه ابری اوبونتو شما دارای cloud-init است ، باید آن را غیرفعال کنید. برای این کار فایل زیر را ایجاد کنید:

sudo nano /etc/cloud/cloud.cfg.d/99-disable-network-config.cfg
network: {config: disabled}

برای اختصاص یک آدرس IP استاتیک در کارت شبکه ، فایل کانفیگ YAML را با ویرایشگر متن خود باز کنید:

sudo nano /etc/netplan/01-netcfg.yaml
network:
  version: 2
  renderer: networkd
  ethernets:
    ens3:
      dhcp4: yes

قبل از تغییر کانفیگ ، اجازه دهید کد را به طور مختصر توضیح دهیم.

هر فایل Netplan Yaml با کلید شبکه شروع می شود که حداقل دو عنصر مورد نیاز را دارد. اولین عنصر مورد نیاز نسخه قالب کانفیگ شبکه است و مورد دوم نوع دستگاه است. نوع دستگاه می تواند ethernets, bonds, bridges, یا vlans باشد. در زیر نوع دستگاه (ethernets) ، می توانید یک یا چند رابط شبکه را مشخص کنید. در این مثال ، ما فقط یک رابط ens3 داریم که برای به دست آوردن آدرس IP از سرور DHCP4 کانفیگ شده است: dhcp4: yes.

برای اختصاص یک آدرس IP استاتیک به رابط ens3 ، فایل را به صورت زیر ویرایش کنید:

network:
version: 2
renderer: networkd
ethernets:
ens3:
dhcp4: no
addresses:
- ۱۹۲٫۱۶۸٫۱۲۱٫۲۲۱/۲۴
gateway4: 192.168.121.1
nameservers:
addresses: [8.8.8.8, 1.1.1.1]

هنگام ویرایش فایل های Yaml ، مطمئن شوید که از استانداردهای indent کد YAML پیروی می کنید. اگر درست نباشد ، تغییرات اعمال نمی شود. پس از اتمام کار ، فایل را ذخیره کرده و با اجرای دستور زیر تغییرات را اعمال کنید:

sudo netplan apply
با تایپ کردن دستورات زیر ، تغییرات را تأیید کنید:
ip addr show dev ens3
۲: ens3: <BROADCAST,MULTICAST,UP,LOWER_UP> mtu 1500 qdisc mq state UP group default qlen 1000
    link/ether 08:00:27:6c:13:63 brd ff:ff:ff:ff:ff:ff
    inet 192.168.121.221/24 brd 192.168.121.255 scope global dynamic ens3
       valid_lft 3575sec preferred_lft 3575sec
    inet6 fe80::5054:ff:feb0:f500/64 scope link 
       valid_lft forever preferred_lft forever

شما یک IP ثابت به سرور اوبونتو خود اختصاص داده اید.

کانفیگ آدرس IP ثابت در اوبونتو دسکتاپ :

راه اندازی آدرس IP ثابت در رایانه های رومیزی اوبونتو نیازی به دانش فنی ندارد.

در صفحه فعالیت ها ، “settings” را جستجو کرده و روی آیکون کلیک کنید. با این کار پنجره تنظیمات GNOME باز می شود. بسته به رابط کاربری که می خواهید تغییر دهید ، بر روی Network یا Wi-Fi کلیک کنید. برای باز کردن تنظیمات رابط ، روی نماد cog در کنار نام رابط کلیک کنید. در برگه “IPV4” متد “Manual” را انتخاب کرده و آدرس IP استاتیک ، Netmask و Gateway خود را وارد کنید. پس از اتمام کار ، روی دکمه “Apply” کلیک کنید.

ip addr

خروجی آدرس IP کارت شبکه را نشان می دهد:

...
۲: wlp1s0: <BROADCAST,MULTICAST,UP,LOWER_UP> mtu 1500 qdisc noqueue state UP group default qlen 1000
    link/ether 50:5b:c2:d8:59:7d brd ff:ff:ff:ff:ff:ff
    inet 192.168.121.221/24 brd 192.168.31.255 scope global dynamic noprefixroute wlp1s0
       valid_lft 38963sec preferred_lft 38963sec
    inet6 fe80::45e3:7bc:a029:664/64 scope link noprefixroute 

جمع بندی :

ما نحوه کانفیگ آدرس IP ثابت در اوبونتو ۲۰٫۰۴ را به شما نشان دادیم.

امیدواریم مطالب مورد پسند بوده و از آن بهره لازم را برده باشید. خوشحال میشویم نظرات و سوالات خود را در قسمت دیدگاه به اشتراک بگذارید و ما را در شتابان هاست همراهی کنید.😊

خروج از نسخه موبایل